Zgaga: jeden z najbardziej charakterystycznych objawów refluksu. To uczucie pieczenia wznoszące się z nadbrzusza. Kwaśne odbijanie się: jest drugim najczęstszym objawem. Polega na spontanicznym przejściu do ust treści żołądkowej. Mogą temu sprzyjać niektóre pozycje ciała lub zwiększone ciśnienie w jamie brzusznej. Leczenie refluksu u niemowlaków. Leczenie osteopatyczne wykorzystuje delikatne techniki, aby rozwiązać problem zaburzenia równowagi lub dyskomfortu u dziecka. Techniki te mogą obejmować artykulację (powtarzające się rytmiczne ruchy w pełnym zakresie stawu), delikatne rozciąganie, a także masaż. Zabieg pomaga rozluźnić więzadła Refluks - objawy Objawy refluksu krtaniowo-gardłowego mogą być bardzo różne. Najbardziej charakterystycznym i najczęściej występującym symptomem jest zgaga, czyli nieprzyjemne pieczenie w przełyku, choć czasem chorzy zwracają uwagę też na tzw. kwaśne odbijanie. Vay Tiền Nhanh Ggads. Zgaga czy refluks - jakie są różnice i jak je poznać? Pojęcia „zgaga” i „refluks” są powszechnie znane. Gdyby jednak zapytać o ich definicje i różnice pomiędzy nimi, wiele osób miałoby wątpliwości. Zgaga należy do objawów, czyli odczuć subiektywnych. Istotę zgagi dobrze oddaje angielski termin „heartburn”, który odnosi się do okolicy serca (za mostkiem, w środkowej części klatki piersiowej) oraz do „palącego” charakteru tego odczucia. Warto zauważyć, że nie odnosi się on do samego przełyku, ponieważ trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć, co jest przyczyną tego typu objawów u danej osoby – czasem wymaga to wykonania dodatkowych badań oraz obserwacji. Refluks (zarzucanie żołądkowo-przełykowe) jest natomiast czynnościowym zaburzeniem przewodu pokarmowego. Oznacza to, że może występować bez współistnienia zmian organicznych (czyli np. zakażenia, uszkodzenia tkanek, nieprawidłowej budowy). Zarzucanie treści pokarmowej do przełyku często objawia się zgagą, choć może ono również przebiegać bezobjawowo. Refluks sam w sobie nie jest chorobą. W rzeczywistości występuje w różnym stopniu u każdego i to jego nasilenie decyduje o tym, czy traktujemy go jako objaw patologiczny. Zgaga może występować w przebiegu różnych chorób przewodu pokarmowego. Mogą towarzyszyć jej objawy dyspeptyczne, czyli: częste „odbijanie”, brak apetytu, uczucie pełności, ból w nadbrzuszu, nudności i wymioty. Nasuwa to podejrzenie takich schorzeń jak: zapalenie błony śluzowej żołądka, choroba wrzodowa, choroby dróg żółciowych, nowotwory przewodu pokarmowego. Stan taki może być również spowodowany przyjmowaniem niektórych leków. Przełyk leży w bliskości serca i jest unerwiony w podobny sposób, dlatego też dolegliwości dławicowe (związane z niedokrwieniem mięśnia serca) bywają mylone z objawami refluksu. Podłoże kardiologiczne należy rozważać szczególnie u osób starszych, obciążonych chorobami przewlekłymi (np. nadciśnienie, miażdżyca, cukrzyca). „Sercowe” pochodzenie objawów jest również bardziej prawdopodobne, jeśli wyzwala je wysiłek fizyczny lub wyjście na chłodne powietrze. Warto pamiętać, że objawy zawału mięśnia serca mogą przypominać zgagę! Dotyczy to zwłaszcza piekącego charakteru bólu i promieniowania do szyi, żuchwy, lewej ręki. Choć związek zgagi z refluksem wydaje się być oczywisty, to jednak dolegliwości określane jako zgaga nie zawsze są związane z refluksem, a refluks nie zawsze objawia się zgagą. Warto więc zasięgnąć porady lekarskiej, nawet gdy jesteśmy przekonani, że możemy sami się zdiagnozować. Lek. Magdalena Bochniak Refluks żołądkowo-przełykowy (ang. gastroesophageal reflux – GER) definiowany jest jako cofanie się treści żołądka do przełyku. W warunkach fizjologicznych cofaniu się pokarmu zapobiegają bariery anatomiczne i czynnościowe – ostry kąt Hisa (kąt pomiędzy przełykiem a dnem żołądka), skurcz mięśnia dolnego zwieracza przełyku (ang. lower esophageal sphincter – LES), ścisłe obejmowanie dolnego końca przełyku przez odnogi przepony. Do rozkurczu LES dochodzi głównie w trakcie aktu połykania. Fizjologicznie obecne są także krótkie relaksacje zwieracza i odnóg przepony, mające na celu usunięcie nadmiaru gazów z żołądka, tzw. przejściowe relaksacje dolnego zwieracza przełyku (ang. transient lower esophageal sphincter relaxations – TLESR). Uważa się, że w głównej mierze zaburzenia dotyczące właśnie TLESR odpowiedzialne są za rozwój choroby refluksowej przełyku (ang. gastroesophageal reflux disease – GERD), czyli refluksu żołądkowo-przełykowego, wywołującego objawy kliniczne. POLECAMY U każdej osoby dochodzi do epizodów GER, są one jednak krótkie (do 3 min), najczęściej występują po posiłku i nie wywołują objawów. Zatem różnicowanie pomiędzy GER a GERD ma istotne znaczenie dla podejmowania decyzji terapeutycznych. U starszych dzieci, z typowym zespołem refluksowym, rozpoznanie GERD można postawić tylko na podstawie objawów klinicznych i badania przedmiotowego, nie ma konieczności wykonywania badań dodatkowych. Potwierdzenie rozpoznania stanowi poprawa po wstępnym, dwutygodniowym leczeniu inhibitorami pompy protonowej (IPP). U mniejszych dzieci, zwłaszcza z atypowymi objawami, w celu rozpoznania GERD zastosowanie znajdują badania pomocnicze, szczególnie 24-godzinne badanie pH-metryczne. GER W związku z częstym występowanie GER u zdrowych osób najistotniejsza wydaje się odpowiedź na pytanie, czy za dane objawy u pacjenta odpowiada refluks żołądkowo-przełykowy; co więcej, czy wymaga dalszych działań diagnostycznych i leczniczych. Podejście diagnostyczno-terapeutyczne różni się zasadniczo w zależności od wieku i od rodzaju wywoływanych objawów. U małych dzieci refluks żołądkowo-przełykowy objawia się najczęściej powrotem przyjętego pokarmu do jamy ustnej lub na zewnątrz. Mimowolny powrót do jamy ustnej poprzednio połkniętego posiłku, bez innych objawów klinicznych, nosi nazwę regurgitacji (ulewań) niemowląt. Z obserwacji wynika, że ulewa około 50% niemowląt między 2. a 8. Odsetek ten obniża się dziesięciokrotnie (do około 5%) w 10.–12. Znakomita większość z tych dzieci to tzw. rozkoszni ulewacze (ang. happy spitters) – oprócz ulewania nie prezentują żadnych innych symptomów, a ich rozwój psychoruchowy jest prawidłowy. Najczęstszą przyczyną, oprócz niedojrzałych jeszcze anatomicznych mechanizmów antyrefluksowych, jest łapczywe spożywanie dużej ilości pokarmu na porcję. Znacznie rzadziej dochodzi do wystąpienia objawów zespołu przeżuwania – ruminacji. Są to rzadkie, stereotypowe zachowania, polegające najczęściej na wkładaniu dłoni do jamy ustnej, na powtarzających się skurczach mięśni brzucha, przepony i języka, które mają wywołać powrót połkniętego wcześniej pokarmu. Ma to na celu wywołanie u dziecka doznań odczuwanych jako przyjemne, pobudzające. Zaburzenie to nie występuje w czasie snu oraz gdy w pobliżu znajdują się inne osoby zajmujące uwagę dziecka. Ruminacje występują częściej u małych chłopców, zdrowych, ale zaniedbanych emocjonalnie, a także u dzieci z różnego stopnia uszkodzeniami organicznymi, dorastających dziewcząt oraz chorych psychicznie. Zachowania te mogą prowadzić do zagrażających życiu zaburzeń stanu odżywienia. GER a GERD Dokładnie zebrany wywiad chorobowy i szczegółowe badanie przedmiotowe (łącznie z oceną siatek centylowych) odgrywają zasadniczą rolę w określeniu wskazań do dalszej diagnostyki. Podstawowe znaczenie ma ustalenie obecności symptomów przemawiających za rozpoznaniem choroby refluksowej – tzw. objawów alarmowych. Można je podzielić na objawy typowe (z przewodu pokarmowego) i nietypowe (głównie z układu oddechowego). Objawy alarmowe: zaburzenia przyrostu masy ciała, płacz i niepokój w trakcie karmienia, dysfagia/odynofagia, krew w wymiotach, chlustające wymioty, objawy > 2. towarzyszące zaburzenia rozwoju psychoruchowego. Objawy/choroby mogące mieć związek z GER (tzw. atypowe): przewlekły kaszel, nawracające zapalenia oskrzeli i płuc, zapalenia krtani i chrypa, nawracające zapalenia ucha środkowego, odginanie się (Z. Sandifera), bezdechy, bradykardia. U niemowląt, w przypadku jedynie ulewania i braku objawów alarmowych, nie jest wymagana żadna diagnostyka ani leczenie. Dokładne odbijanie, odpowiednie ułożenie (na lewym boku) i zagęszczanie pokarmu mogą zmniejszyć nasilenie ulewania. Natomiast zasadnicze znaczenie w diagnostyce zespołu przeżuwania ma typowy obraz kliniczny, brak odpowiedzi na standardowe leczenie inhibitorami pompy protonowej (IPP) oraz ocena psychologiczna, a leczenie ma na celu zapewnienie dziecku opieki zgodnej z jego potrzebami. Nierzadko rodzina wymaga opieki psychologicznej i psychiatrycznej. W razie wystąpienia typowych objawów alarmowych lub innych, mniej swoistych (kaszel, nawracające zapalenia oskrzeli, zapalenia uszu), obowiązuje diagnostyka w kierunku choroby refluksowej przełyku. W zależności od wieku obraz kliniczny choroby refluksowej może się różnić. U najmłodszych pacjentów do ulewania dołączają wyżej wymienione objawy (zaburzenia przyrostu masy ciała, płacz w trakcie karmienia, bezdechy itp.). Starsi pacjenci, w wieku szkolnym, mogą zgłaszać objawy tzw. typowego zespołu refluksowego, tzn. uczucie zgagi i pieczenia oraz regurgitacje, wymioty. Do częściej zgłaszanych objawów można w tej grupie wiekowej zaliczyć również zaburzenia połykania, ból w nadbrzuszu i klatce piersiowej, nasilający się w pozycji leżącej i po błędzie dietetycznym. GERD Szacuje się, że choroba refluksowa przełyku występuje nawet u 10% dzieci ogólnie zdrowych. Niektóre schorzenia, między innymi mózgowe porażenie dziecięce, otyłość, mukowiscydoza, stan po operacji atrezji przełyku predysponują do wystąpienia GERD. U starszych dzieci, z typowym zespołem refluksowym, rozpoznanie GERD można postawić jedynie na podstawie objawów klinicznych oraz badania przedmiotowego i nie ma konieczności wykonywania badań pomocniczych. Potwierdzenie rozpoznania stanowi poprawa po wstępnym, dwutygodniowym leczeniu inhibitorami pompy protonowej (IPP). U mniejszych dzieci, zwłaszcza z atypowymi objawami, w celu rozpoznania GERD zastosowanie znajdują badania pomocnicze, szczególnie 24-godzinne badanie pH-metryczne. Polega ono na monitorowaniu odczynu w dystalnej części przełyku, przez sondę założoną przez nos, na min. 18 godz. Standardowa pH-metria rozpoznaje tylko refluks kwaśny. Badaniem, które oprócz refluksu kwaśnego rozpoznaje również refluks zasadowy i obojętny, jest impedancja przełyku. Jest to jednak badanie mniej dostępne i bardziej kosztowne, a opis badania jest czasochłonny. Badaniem pomocniczym, które makroskopowo ocenia stan śluzówki przełyku i umożliwia pobranie biopsji do badania histopatologicznego, jest badanie gastroskopowe, które z reguły wymaga znieczulenia ogólnego. Jednak tylko 30% GERD przebiega ze zmianami zapalnymi w przełyku, brak odchyleń w badaniu histopatologicznym nie wyklucza choroby refluksowej. Inne metody, w tym USG jamy brzusznej, mają ograniczoną wartość diagnostyczną. Stwierdzenie w USG skrócenia podprzeponowego odcinka przełyku lub zaobserwowanie GER w trakcie badania nie upoważnia do rozpoznania GERD. Leczenie choroby refluksowej różni się w zależności od wieku pacjentów i obejmuje modyfikacje dietetyczne, zmianę stylu życia oraz farmakoterapię. W rzadkich przypadkach niezbędne może okazać się leczenie operacyjne. Leczenie dietetyczne polega na zagęszczaniu pokarmu matki lub stosowanie specjalnych mieszanek mlecznych z symbolem AR. Co prawda nie zmniejszają one częstości GER, jednak ograniczają ilość zwracanego pokarmu i mogą poprawić przyrost masy ciała dziecka. W razie wystąpienia innych objawów alergii na białka mleka krowiego (wyprysk, biegunka z domieszką krwi) zasadne może okazać się wprowadzenie na dwa tygodnie diety bezmlecznej i bezjajecznej u matki karmiącej lub zamiana mieszanki mlecznej na hydrolizat o znacznym stopniu hydrolizy. Po tym okresie próbnym obowiązuje weryfikacja rozpoznania. U starszych dzieci zaleca się ograniczenie pokarmów wywołujących objawy: ostrych potraw, czekolady, gazowanych napojów oraz używek. Modyfikacja stylu życia opiera się na redukcji masy ciała u pacjentów z nadwagą oraz na unikaniu pozycji leżącej, bezpośrednio po posiłku. U niemowląt skuteczne może okazać się leczenie ułożeniowe: najpierw na lewym, następnie na prawym boku, z uniesionym wezgłowiem łóżka pod niewielkim kątem. Należy unikać kładzenia na brzuchu do snu ze względu na ryzyko wystąpienia nagłego zgonu łóżeczkowego (ang. sudden infant death syndrome – SIDS). Farmakoterapia GERD u dzieci obejmuje leki hamujące wydzielanie soku żołądkowego (IPP, rzadziej H2 – blokery) oraz prokinetyki. Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą być zalecane nastoletnim pacjentom, w celu doraźnego zmniejszania dolegliwości. Leki antyhistaminowe II generacji są obecnie rzadziej stosowane niż IPP. Są mniej skuteczne niż IPP, a ich działanie zmniejsza się w czasie, ze względu na zjawisko tachyfilaksji. Dostępne są preparaty famotydyny i ranitydyny. Inhibitory pompy protonowej (IPP) są obecnie lekami I rzutu w leczeniu GERD. Mogą być podawane w jednej lub dwóch dawkach, na około pół godziny przed posiłkiem (pokarm zmniejsza ich biodostępność). Czas trwania leczenia wynosi od około 6–8 tygodni, w przypadku występowania objawów z przewodu pokarmowego, do 12 tygodni w przypadku objawów nietypowych (np. z układu oddechowego). Podstawowymi przedstawicielami tej grupy leków jest omeprazol, esomeprazol (zarejestrowane od 1. oraz pantoprazol (zarejestrowany od 12. Lekami stosowanymi w wybranych przypadkach są prokinetyki, leki zwiększające perystaltykę przełyku, powodujące wzrost napięcia LES oraz przyspieszające opróżnianie żołądkowe. Przedstawicielem tej grupy leków jest cisaprid. W związku z działaniami niepożądanymi (głównie wydłużenie odcinka QT w EKG) zarezerwowane są dla pacjentów, u których nieskuteczne są inne formy terapii, a objawy refluksu mogą zagrozić zdrowiu i życiu (ang. apparent life-threatening event – ALTE), np. bezdechy, bradykardia. Dawkowanie leków przedstawia tab. 1. W przypadku braku skuteczności leczenia farmakologicznego i dużego ryzyka wystąpienia ALTE pacjenci z GERD mogą uzyskać korzyści z leczenia operacyjnego. Najczęściej stosowaną metodą jest fundoplikacja metodą Nissena. Jednakże nawet leczenie operacyjne nie gwarantuje całkowitego ustąpienia objawów i dziś wiadomo, że po latach dochodzi do nawrotu objawów. Tab. 1. Dawkowanie leków stosowanych w leczeniu GERD Ranitydyna 5 –10 mg/kg w 2–3 dawkach, maks. 2 × 150 mg Omeprazol 1–2 mg/kg w 1–2 dawkach, maks. 2 × 20 mg Pantoprazol 20–40 mg/d, maks. 2 × 40 mg Cisaprid 0,8 mg/kg w 3–4 dawkach, maks. 4 × 10 mg Podsumowanie Ulewanie u niemowląt, bez objawów alarmowych nie wymaga ani diagnostyki, ani leczenia. Ulewanie u niemowląt, któremu towarzyszą niepokojące objawy, wymaga diagnostyki (pH-metria). U młodzieży rozpoznanie GERD stawia się na podstawie objawów (ból, zgaga, wymioty) oraz pozytywnej odpowiedzi na leczenie IPP. U młodzieży z atypowymi objawami pomocne może okazać się badanie pH-metryczne. W leczeniu istotną rolę odgrywają modyfikacje dietetyczne (mieszanki AR, hydrolizaty o znacznym stopniu hydrolizy), styl życia (redukcja masy ciała, ułożenie po posiłku). Podstawę farmakoterapii stanowią inhibitory pompy protonowej (IPP). Analiza przypadków 1. Do lekarza pediatry zgłosili się zaniepokojeni rodzice z pięciomiesięcznym niemowlęciem, które zwraca treść pokarmową niemalże po każdym karmieniu. Żywiony jest pokarmem naturalnym, matka przed 2 miesiącami bez porady lekarskiej wprowadziła u siebie dietę bezmleczną, bezjajeczną i bezglutenową, jednak bez wpływu na objawy. Przyrosty masy ciała wynoszą około 800–900 g na miesiąc (masa dziecka na 90 percentylu), wypróżnia się regularnie, 4 razy na dobę. Rozwój psychoruchowy jest adekwatny do wieku dziecka, obwód głowy zawiera się stale pomiędzy 10... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Po posiłku odczuwasz nieprzyjemne dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego? Uporczywa zgaga i odbijanie wpływają na Twoje samopoczucie? To może być refluks. Sprawdź, jakie są jego najpopularniejsze objawy oraz w jaki sposób możesz je zmniejszyć. Gdy jedzenie przestaje sprawiać przyjemność Potocznie refluks żołądka, a zgodnie z terminologią medyczną refluks żołądkowo-przełykowy lub choroba refluksowa przełyku. Refluks to jedno ze schorzeń przewodu pokarmowego, które polega na cofaniu się treści żołądkowej do przełyku. Towarzyszące temu dolegliwości znacznie wpływają na samopoczucie pacjenta, a lekceważone lub niewłaściwie leczone mogą prowadzić do poważnych powikłań. Między przełykiem a żołądkiem jest mięsień – dolny zwieracz przełyku. Gdy praca tego mięśnia ulega zaburzeniu, pokarm wraz z kwasem solnym i enzymami trawiennymi cofa się do przełyku. Temu nieprzyjemnemu schorzeniu towarzyszy szereg dodatkowych objawów. Refluks: objawy i przyczyny choroby Refluks żołądkowy objawia się nie tylko uczuciem pokarmu w przełyku (tzw. „gula” w gardle), ale także zgagą, kwaśnym lub pustym odbijaniem się, niekiedy suchym kaszlem lub chrząkaniem. Mniej łagodny przebieg choroby to z kolei takie objawy, jak ból w klatce piersiowej, zaburzenia połykania czy krwawienie z przełyku. Pacjent może również narzekać na ból podczas połykania. -> Tabletki i syropy na zgagę oraz nadkwaśność Jeśli chodzi o przyczyny refluksu, to większe ryzyko zachorowania występuje u osób otyłych, kobiet w ciąży czy pacjentów przyjmujących niektóre grupy leków. Niekiedy istotną rolę odgrywają zaburzenia hormonalne, cukrzyca czy przepuklina rozworu przełykowego. Refluks może wystąpić bez względu na wiek – choć niedawno najczęściej dotykał on w większości przypadków osoby starsze, obecnie cierpią także coraz młodsi pacjenci. Za taki stan rzeczy mogą odpowiadać siedzący tryb życia, przewlekły stres i nieodpowiednia dieta, palenie tytoniu oraz nadużywanie alkoholu. Dieta na refluks Refluks przełyku, choć początkowo nie musi wiązać się z nasilonymi objawami, wymaga odpowiedniego leczenia. Chodzi nie tylko o poprawę komfortu pacjenta, ale i zapobieganie występowania poważniejszych powikłań typu krwawienie z przełyku, uszkodzenie błony śluzowej przełyku, tzw. przełyk Barretta, czy rak przełyku. Nieleczony refluks może także wywołać niechęć do jedzenia i tym samym spadek masy ciała. Czy przy refluksie lepsze jest leczenie niefarmakologiczne czy farmakologiczne? Takie pytanie zadaje sobie wielu chorych. Łagodny przebieg schorzenia umożliwia uporanie się z dolegliwościami dzięki zmianom w diecie i stylu życia. Chodzi przede wszystkim o unikanie aktywności fizycznej po posiłkach jak i intensywnych treningów. W zamian za to warto spacerować lub jeździć na rowerze. Jeśli chodzi o refluks, dieta lekkostrawna to najlepszy wybór. Należy ograniczyć produkty ciężkostrawne, tłuste, smażone. Warto stosować oleje roślinne, chudy nabiał i mięso. Nasilenie objawów mogą powodować pikantne potrawy, owoce cytrusowe, przetwory z pomidorów, czekolada, czosnek, cebula, napar z mięty, szparagi, karczochy, alkohol czy palenie papierosów. Leczenie refluksu Przy chorobie refluksowej ważne są nawet tak pozornie błahe sprawy, jak przyjmowana pozycja podczas snu. Warto mieć nieco wyższą poduszkę, aby głowa była uniesiona. Obcisłe ubrania, noszenie pasków również nie są wskazane. Objawy choroby może zmniejszyć picie niegazowanej wody czy letniego mleka (maks. 2% tłuszczu). Poprawę przynosi także zażywanie leków bez recepty, które mają za zadanie hamować wydzielanie kwasu solnego. Gdy refluks ma ostrzejszy przebieg, lekarz może zalecić leczenie farmakologiczne lub nawet operacyjne. Niestety, nawet to nie gwarantuje wyeliminowania ryzyka nawrotu choroby, jednak znacząco minimalizuje jej objawy. Każdemu pacjentowi z nadwagą zaleca się również zmianę diety. Warto pamiętać, że otyłość wiąże się ze wzrostem ciśnienia wewnątrzbrzusznego, a to z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia refluksu. Chorzy powinni jadać częściej, ale w mniejszych ilościach. Spożywanie pokarmów bez pośpiechu pozwala ograniczyć ilość połykanego powietrza podczas jedzenia. Nie jest zalecane przyjmowanie pozycji leżącej po posiłku. Choroba refluksowa znacząco wpływa na Twój komfort, również ten psychiczny. Aby jedzenie ponownie sprawiało przyjemność, stosuj dietę i zmień styl życia. Gdy dolegliwości utrzymują się dłużej lub są nasilone – skorzystaj z porady lekarza. Autor artykułu:mgr farm. Ewa Gac-Wardecka

najgorsze objawy refluksu forum